Srefidensi Dey

Mijn moeder laat het mij zien:
nieuwsreportages in zwart-wit
mannen en vrouwen
hun handen borden vastklampend
hun monden leuzen schreeuwend
idealisten
hun rode letters galmen door het land

FRI FRI FRI

hoofden die schudden
armen gekruist
“het is te vroeg”

toch marcheren ze
strijden ze
hun droom wordt werkelijkheid
hun land wordt eigen

Dit eigen land
is ook mijn land
ver, ver over de oceaan
een herinnering
een hoop

een verbinding met de man
die vocht
die voelde
die dichtte
voor ons Sranan