In zachte woorden

In de nacht droom ik steeds weer,
ze komen, ze gaan.
Gezichten zonder naam,

ver weg en verheven,
Het geluid van vliegtuigen,
eindeloos gedreven.
Hun echo’s van angst,

Ik zie mijzelf
in hun
op de knieën,
gebogen en klein,
Verdwaald in een wereld ontkend.
Verloren in schijn.

Geen land om thuis te noemen,
geen plek om te rusten,
In deze chaos, waar hoop verstoft
zoek ik ondertussen

De lucht weigert me
Geeft mij geen ruimte
Laat mij alleen
wijst mij af
in mijn pijn

Op zoek naar een thuis,
een plek om te horen,
In een wereld verscheurd
door oorlog, geboren.

Elke dag brengt het geluid van vliegtuigen me terug,
naar de nacht.
Naar die dagen van strijd, van pijn, van druk.
Ik zou alleen het geluid willen vergeten
maar niet het verlies, het gemis, het verdriet en het leed.

De oorlog mag dan voorbij zijn
voor de wereld om me heen,
Maar binnen in mij woedt hij voort,
nooit hersteld.

Laat mij mijn verhaal vertellen,
in zachte woorden
klaar,
Laat mij tonen dat
de oorlog nog altijd een gevaar is
voor mijn hart