Het is zes uur

Het is zes uur

2 meter breedte, 3 lengte

Ik kijk naar het plafond.

Rechts de muur, links mijn moeder.

Ze zit op haar knieën.

Een afleidende glimlach.

Mijn pen en papier, mijn enige wapens.

Een kleine schuilplaats.

Op eens gooit mijn vader me op zijn rug.

Hij draagt mijn favoriete trui, blije blauw.

Zijn handen zijn groot en warm.

Het verleden is rood.

Het eindigt bij ons grote groene boom.

Zo ver ben ik nog nooit gekomen buiten het huis.

en ook al zijn we onze namen kwijt.

We kijken naar elkaar.

Ze lacht van buiten.

Haar lach leidt af van haar pijn.

Ik kan het niet accepteren.

Maar ze doet het voor mij.