We kijken terug op 2018. We lezen poëzie van geniale dichters die we zijn kwijtgeraakt in 2018; Armando, Menno Wigman, F. Starik. En we schrijven zelf gedichten.
Misverstand
Dit wordt een droef gedicht. Ik weet niet goed
waarom ik dit geheim ophoest, maar sinds een maand
of drie geloof ik meer en meer dat poëzie
geen vorm van naastenliefde is. Eerder een ziekte
die je met een handvol hopeloze idioten deelt, een uitgekookte klacht die anderen vooral verveelt
en ’s nachts – een heelkunst is het niet.
De kamer blijft een kamer, het bed een bed.
Mijn leven is door poëzie verpest en ook
al wist ik vroeger beter, ik verbeeld me niets
wanneer ik met dit hoopje drukwerk vierenzestig
lezers kwel of, erger nog, twee bomen vel.
Menno Wigman,
Zwart als kaviaar,
Bert Bakker, Amsterdam 2001
Ook besteden we aandacht aan stichting De Eenzame Uitvaart ( www.eenzameuitvaart.nl ) Bekende dichters schrijven een gedicht voor overledenen waarbij niemand naar hun uitvaart komt.
We sluiten af met wat vrolijks over 2019, wat we verzenden naar onszelf. Het belooft weer een onmisbare ochtend te worden, dus schrijf je snel in door een mail terug te sturen óf loop gewoon lekker binnen.
Er kunnen maar 10 mensen meedoen, dus wees op tijd! Tot zaterdag!
Aanmelden via info@huisvangedichten.nl
