Make art not war

Ik ontken de aard van onze wereld,
het kwade wat in ons allemaal zit.
Maar erken dit wel in mezelf.
Soms, is dit de enige kant van mij die ik herken,
de enige kant die ik heb.
Iets wat ik niet alleen bezit, maar waar ik in verander.
Dan pak ik mijn pen op,
loodzwaar omdat het ook mij draagt.
En vul ik lege pagina’s
kantjes vol.
Ik sla de bladzijdes om en sla ze soms weer terug
Daar staat de woede en de eenzaamheid
Daar staat het kwaad
Ik laat het uit me,
maar het lukt me niet om het af te scheiden.
Ik zet mijn naam eronder.
Afscheid is er niet in omarming
de woorden die ik heb geschreven ontgaan mij.
En ik vraag me af wat er is gelekt.
Als de inkt is opgedroogd,
en ik de letters alleen nog kan lezen.
Ontdek ik dat er iets anders is geschreven;
iets wat gewild kan zijn, geliefd kan worden.
Wat de wereld kan vormen,
Iets waar ik afscheid van neem,
zodat jij het kunst kan vinden.